Spróbuję ten liryczny kadr utrwalić choć na dzień na dwa #7

WŁĄCZ: Bracia - Za szkłem

- Bartman, Piter na boisku, bo zaczną bez was - brak żalu, złości w głosie - porozmawiamy w domu - morderczy wzrok to na twoim to na jego ciele i już inny ton. Jednak nie był jeszcze taki jakiego oboje się spodziewaliście. Jak na szpilkach siedzisz obok przyjaciółki która się nie odzywa. Znacie się prawie dziesięć lat, a kompletnie nie wiesz czego możesz się po niej spodziewać. Ceremonia się kończy, czekacie za Zbyszkiem i Michałem w parku. Nadal nie wypowiedziała ani słowa.

-  Cholera jasna Judyta powiedz coś. Opierdol mnie, skrzycz jaka jestem głupia i nieodpowiedzialna, jak bardzo się zawiodłaś cokolwiek tylko nie milcz - nie wytrzymałaś. Emocje wzięły górę. Nie mogłaś znieść takiej ciszy. Co ona na to? Zaśmiała się. Wybuchnęła śmiechem, a ty do niej dołączyłaś. To naprawdę musiało wyglądać komicznie. Brzmieć komicznie.

- Mała bez przesady. Głupia trochę jesteś, ale drzeć się na Ciebie nie będę, bo to i tak nic nie da. Powiedz mi jedno: Co dalej? - nie bałaś się tego, że może Cię zmieszać z błotem, że będzie zła, że nie odezwie sie do Ciebie przez cały dzień, bo wiedziałaś, że długo nie wytrzyma. Bałaś się tego właśnie pytania. Co dalej?! Co dalej Leno?

- Nie wiem, Judka, nie wiem - spuściłaś głowę i wtuliłaś w jej ramię. Nie potrafiłaś odpowiedzieć sobie na z pozoru tak proste pytanie. Nie umiałaś wybrać. Stałaś na rozdrożu Twoich życiowych dróg i czekała Cię jedna z najważniejszych a za razem najtrudniejszych decyzji. Zboczyć na drogę gdzie czeka Cię pełne zawirowań, szaleństw i  wyboistości życie u boku Zbyszka czy iść pełną stabilności, spokoju i harmonii drogą z Mateuszem. Dwa tak kontrastowe scenariusze. Oba tak bardzo różne więc który jest bliższy Twemu sercu? Może potrzebowałaś stabilizacji? Jednak byłaś za przebojowa dla monotonii. Szaleństwa? Co za dużo to nie zdrowo, prawda? A życie Bartmana nie było umiarkowanie szalone tylko przesadzone. Lubił szaleć żyć z dnia na dzień. Jesteś rozdarta. Jednak myśląc realnie o przyszłości o wiele odpowiedniejsza wydawała Ci się perspektywa życia u boku Jankowiaka.

- Którego z nich kochasz? Tak naprawdę - chyba przyszedł najwyższy czas rozmówić się z sercem i rozumem, przeanalizować wszelakie za i przeciw - Jeśli kochasz dwie osoby wybierz tę drugą, bo jeśli Twoja miłość do pierwszej byłaby prawdziwa nigdy nie pokochałabyś innego.

- Judka - serce w Twojej piersi zaczęło bić niczym dzwon - wiem  że Zbyszek to Twój brat, ale...

- Kogo obgadujecie? - podskoczyłaś - Przepraszam, nie chciałem Cię wystraszyć. Jedziemy? - siatkarze dostali kilka dni wolnego więc Kubi chciał jak najszybciej znaleźć się w domu z synkiem.

Kątem oka spoglądałeś na skupioną na obrazie za oknem Lenę. Od incydentu w szatni nie miałeś okazji z nią porozmawiać, a z wyrazu jej twarzy nic nie dało się wyczytać, żadnej odpowiedzi na nurtujące Cię pytania. Kompletne zero.

- Zbyszek, przyjdziesz do nas na kolację? Mama pewnie coś przygotowała.

- Nie jestem głodny.

Radość na twarzy Michała kiedy brał na ręce swojego synka była nie do opisania. Nie równała się z tą po wygranym meczu, zdobyciu trofeum. Była o wiele potężniejsza. Sam uśmiechałeś się widząc szczęśliwego przyjaciela.

-Wiesz, że dostaniesz po mordzie jak Michał się dowie - to nie było pytanie z jej strony, a stwierdzenie.

- Wiem.

- I?

- Co "i"?

- I co dalej? Ona lada dzień stanie przed ołtarzem.

- Wiem, ale Judka, ja nie mogę normalnie funkcjonować kiedy nie ma jej długo przy mnie. Jak ją widzę od wiedzę od razu się uśmiecham. Jest dla mnie jak tlen - nie patrzyłeś na jej twarz, a jej wyraz zmienił się diametralnie. Pogodziła się z faktem, że nigdy nie usłyszy takich słów z Twoich ust.

- Ty się zakochałeś.

- Co to jest miłość Judyta?

Siatkarze dostali kilka dni wolnego od treningów w Spalskim ośrodku więc rodzinka Kubiaków postanowiła wyjechać za miasto. Tym samym miałaś czas  żeby w spokoju i bez zbędnych światków porozmawiać z Bartmanem. Rozmowy z Judytą dały Ci do zrozumienia, że musisz zdecydować i wydawałoby się, że wybrałaś. Wybrałaś Mateusza. Przyszłość u jego boku wydawała Ci się zdecydowanie rozsądniejsza i dziś chciałaś to wszystko wyjaśnić ze Zbyszkiem. Wasz romans musiał się zakończyć póki jeszcze za wiele osób nie wiedziało. I Pit i Judyta obiecali trzymać język za zębami aż ty sie z tym nie uporasz.

Wstałaś wcześnie jednak nie miałaś ochoty wychodzić z łóżka. Bałaś się. Bałaś się tej cholernej rozmowy z Bartmanem którą i tak będziesz musiała odbyć. Ubrałaś się, umalowałaś, ale kiedy chciałaś uszykować śniadanie spostrzegłaś małą karteczkę na lodówce, zapewne od Judyty. 

"Masz ochotę na niespodziankę? Na pewno masz. Zjedz pyszne śniadanie, ubierz się ładnie ale i wygodnie. Kolejne wskazówki znajdziesz w samochodzie. Nawet nie próbuj się od tego wymigać. 

Judyta."

Przeczytałaś kartkę jeszcze raz i zaśmiałaś się. Do głowy Ci nie przychodziło co ona może kombinować, ale postanowiłaś zaryzykować. Zgodnie z poleceniem przygotowałaś sobie śniadanie i zeszłaś do samochodu. Uważnie rozejrzałaś się po parkingu ale nikogo podejrzanego nie było, a na kierownicy Twojego auta czekała kolejna karteczka. 

"Grzeczna dziewczynka. Teraz po prostu słuchaj przemiłego głosu w GPS'ie, a on zaprowadzi Cię na miejsce. 

Judyta"

Co Ci szkodziło? Jechałaś dokładnie tak jak podpowiadał Ci głos przemiłej pani. Zupełnie nie wiedziałaś gdzie jedziesz, bo krajobrazy za oknem nie były Ci znane.  Po dwóch godzinach prowadzenia byłaś na kompletnym pustkowiu. Opuściłaś pojazd i przeszłaś kawałek na niewielką górkę, by mieć większe pole widzenia. Bingo! Dokładnie z drugiej strony pagórka znajdował się mały drewniany domek z tarasem i jeziorkiem niedaleko. Piękny krajobraz. Wróciłaś po torebkę i powoli udałaś się w jego kierunku, będąc coraz bliżej dostrzegłaś postać opartą o balustradę. Nie była to Judyta, ani Michał. W prawdzie mogłaś się tego po niej spodziewać. Mimo wszystko na Twoją twarz wkradł się uśmiech, z kroku na krok coraz większy. 

***

ASK

Największa kopiara w dziejach się do was odzywa dziś;)

Coście się tak tego Michała uczepiły, co?
Byłby wczoraj ale BONES.

wszystkich którzy dodali w tym tygodniu rozdział przepraszam za brak komentarzy, ale ten tydzień był zakręcony i dopiero zabieram się za czytanie;) 

#GoItaly
Licealne wspomnienie/Anioł Smutku